तीरावर तिची साथ, न संपणारी वाट
अन मनात उसळलेली ती प्रेमाची लाट.
लाटेने सरकलेली ती पायाखालची वाळू
तोल गेल्याने ती त्याला बिलगते हळू.
मग लगेच ती स्वतःला सावरू लागते
त्यातच त्याच्याकडे एकदा चोरून बघते.
गुपचूप तिचा हात तो हातात घेऊ बघतो
लगेच हात मागे घेते जीव तीचा घाबरतो.
परत निवांत दोघेही पुढे चालत राहतात
पायवाटा तेवढ्या एकमेकांशी बोलत राहतात.
परत एकदा मनातली ती लाट उसळते
पायाखालच्या त्यांच्या वाळूशी ती खेळते.
मग परत तिचा तोल त्याच्यावरच जातो
मात्र तो तिला सावरून स्वतः मागे होतो.
स्पर्शाने त्याच्या ती जराशी शहारून जाते
अन त्याच्या सहजतेने मन तिचे भरून येते.
आता मात्र तीच त्याचा हात घेते आपल्या हाती.
आणि हात त्याच्या हाती देते….… नेहमीसाठी.
--वैभव.
