का कुणास ठाऊक आजकाल का असं होतंय
राहून राहून मन माझ ध्यास तुझा घेतंय
इतक्यात मी फारंच अशी वेड्यासारखी वागतेय
कविता तुझ्या वाचत वाचत रात्रभर जागतेय
सांजवेळी अलगद जाऊन बसते मी झोक्यावर
कोकिळेसंगे गाणी गाते पाळण्याच्या ठोक्यावर
उमललेल्या फुलावर मग फुलपाखरू येउन बसतं
अन ते पाहून मन माझ आतल्या आत हसतं
जरा वेळाने फुलपाखरू ते कुठच्या कुठं उडून जातं
हास्य मात्र या ओठांवरती तसंच ते सोडून जातं
का कुणास ठाऊक आजकाल काही विचित्र घडतंय
कदाचित माझंही आता तुझ्यावर प्रेम जणू जडतंय
-- वैभव.
